.
ඉගිළ යන්නට
මොහොතකට පෙර
ලිහා යන්නෙමි
ඔබේ පා බැඳි
රැහැන් පට.

.
චිමිනිය මත
වැහි බිඳුව.
විඳීම සහ විඳවීම
එකවර.

...
එකල එතරම් වැසි තිබුනෙ නැත.
මල් කුඩයක් යට තුරුළුව
ඉඟවටා අත යවා ඇවිදින්න
මඟ බලා සිටිමුත්

එකල එතරම් වැසි තිබුනෙ නැත.

.
මලුත් පිපී තියෙන්නැති
ගිනිගන්න පෙර

කඳුවල!

.
කුමටද තවත්
ලන්තෑරුම්
හිරු එතැයි
දැනුම් දුන් පසුව.

.
ඒත් අනේ
අදනම් උයන්න කම්මැලියි
අපි බැල්කනියට වෙලා
වැස්ස අහගෙන ඉමු
මියුරු රිද්මය විඳිමු.
උණු තේකක් හදාගෙන
මාරු කර කර බොමු.

වැස්ස නවතිනකොට

පින්සලක් අරගෙන
ආකහේ හැමතැනම
  සුදු පුළුන් ගුලි අඳිමු.
කෑම මේසේ උඩ
එක එක හැඩේට
රස රස කෑම අඳිමු.
අපි තවත් චුට්ටක්
වැස්ස අහගෙන ඉමු.

.
දූලි වැකි සොහොනක
උවමනාවෙන් බැලූ විට
යන්තමින් දිස්වෙයි
ස්පර්ශ කල අයෙකුගේ සටහන.

.
පෙම්වත,
ඔබ නික්මගිය
මුල් අවුරුද්ද
අවුරුදු ගානක් දිගයි
ඉන්පසු පැමිණි
සියලුම අවුරුදු
එන්න එන්නම කොටයි.

......රිදී ජුබිලිය.....
මේ කුඩා පාෂාණය
සියයක් ගඟුල් පසුකර
හැපී වැළපී රිදී තැන තැන
ඔපව මට්ටම්ව සිනිඳුව
සන්සුන්ව. 

හිමියනි අපේ සෙනෙහසද
නොරිදා , නොදුවා , සමබරව .
රළු නැතුව
සිනිඳුව  මටසිළිටිව .
නොසන්සුන්ව.

.
පෙම්වත..,
ප්‍රවේසම් කර තියාගමු
ලියන්නට බැරිවුන
සියලු පෙම් ලිපි
අපට.

අප නැවත හමුවෙනු ඇත
ඉස්පිරිතාල පෝලිම්වල
සුදු කෙස් කළු කරන සැලුන්වල
මොන්ටිසෝරි ඇරෙන වෙලාවල්වල
නිතර .

කාලය තිබෙනු නිසැකය
රහස් අකුරින් ලියූ
ඒ සියලු පෙම් ලිපි
දෙතුන් වර කියවන්න
එවිට.

......ලියුමකි.....
මකුළු මහතාණෙනි
ඔබ වියූ දැල් ඉතා යහපති.
තව තවත් පැටලෙන්න හිත ඇති.
එහෙත් මොහොතකින්
ගැලවෙන්නද හැකි.
මගේ උපදෙස් පිළිගෙන
මට උදව් කරනවා ඇති.
සතියක් හමාරක්
පැටලී පැටලී ඉනු කැමති
සවිමත් දැලක්
වියා එව මැනවි.

.
ගිරා පෝතකය
කන් කරච්චලයකි
විටෙක නුඹ මට
මා කියනතෙක් බලා හිඳ
එවදන්  එලෙසම දොඩන.
අර බලන්
කවුඩු තෙම
නොසරුප් බස් වුව
හිතු මනාපෙට කියවන.

.
ඒ
අවසන් මල් පෙත්ත
ඒ නිසයි
මුවා කලේ සුළඟ
අතැඟිලි වලින් වුව.

.
මාය සමනළ
මල් උයනක් මැද
නිරාහාරව මියගිය.
උයන කෙලවර
කිරිගරුඬ රුවකට
පෙම්කල.

.
මල් ඇත
තවම පර නොවුණු
දවස අවසන
ඉවත යා යුතු.

.

එතැන් සිට
සියළු දෙයම වෙනස් විය.
පහුරුගාගෙන පහුරුගාගෙන ගොස්
කීරි ගැහෙන පපුතුරේ
නුඹ පිපුණි දේදුන්නක් ලෙස.
සැබෑ අයිතිකරු විත්
ඇඟිල්ල දිගුකර ආකහේට
අතුරුදහන් කරවන්ට
ස්වල්ප මොහොතකට පෙර.

.
නාඳුනන
කෙස් ගසකි
කබා කර මත.
හෙට උදෙත්
බත් බඳිමි
පුරුදු වූ ලෙස.

..
රාධා
ගල්කුළ උණුසුම්ය
නුඹ වැතිර හුන් තැන
මොහොතකට පෙර
තවම.
උණුසුමෙන්
නිමෙමි.

ක්‍රිෂ්ණා
තෙත්බරය වස්දඬුව
නුඹ දෙතොල් තැබූ තැන
මොහොතකට පෙර
තවම.
සිහිලසින්
දැවෙමි.

.
කඩදාසි
මිනිසෙක්මි මම
ගිණි ගොඩක්
මුර කරණු සිදුවුන.

.
......මිය නොගිය......
මැනවින් අලවා ඇත
හිසකෙය
සුදු කෙස් නොපෙනෙන්න
දක්ෂ ලෙස.
අමතර මාංශය නොපෙනෙයි
අගේ ඇති ඇඳුමකි
ගානට මිම්මට.
වයස අසු නොවෙන සේ
පින්තාරු කර ඇත
මුහුණ කට හා ඇසද.
හදවත ගෙන එන්න ගොසිනි
කෙනෙක්
ජයරත්න මල් ශාලාවට.

.
.....නම නොදත් සමනළ.....
විශ්ව කෝෂයක
නම ඇති.
එහෙත් මුදු පහස
මට ඇති.

.
සුළඟ පොල් අතු මෑත් කර නොදී
ගෙට එනු බැරිය සඳ එලියට.

.
වැහි දෙකක් අතරතුර
හිරුරැස් නාන
කවුඩන්!

.
ඇවිදින තුවාළයක්.
වැඩට යන
පාර මාරුවෙන
බත් බෙදා මේසයට තියන
'මේ ඇඳුම ලස්සනදැ'යි අසන
කිසිදු කැළලක් නොපෙනෙන
ඉඳහිට රාත්‍රියක
වේදනාවෙන් ඇදුම්කන!

.
රොටි හතරක් ඇති හොඳටම
තනි අපි දෙන්නට.
ලුණුමිරිසක් විතරක් මදෑ
සීනි ඩිංගක් වුනත් ඇති මට.

.
ලෝකයම පාට කල හෙයින්
දෙවියන්ට පාට මදිවිය.
එහෙයින්ම එතුමා අවර්ණය.
දැනෙනවා පමණි.
නොපෙනේ!

මම මියගිය අයෙක්මි.
පිට මැද නියපොතු පහරවල් සමග.
ඇහැරගෙන සිටින
කන බොන
රමණයේ යෙදෙන
මරණයෙහිද නුඹවම සොයන
මම මිය ගිය අයෙක්මි
පිට මැද නියපොතු පහරවල් සමග....

.
කියන් පියාපත!
බිම වැටෙන වාරයක් වාරයක් ගානේ
නුඹටත් මට මෙන්ම රිදෙනවද?

.

පාළු ගොම්මන
ළදැල්ලක් සැලෙන හඬ.

 නින්ද ගිය හාන්සි පුටුව
ඉස්තෝප්පුවක කෙලවර.

.
හිමියනි....,
හති හලන සැන්දෑව
තවත් දැඩි වෙන්න පෙර
හෙමි හෙමින් පිය නගා
පෝටිකෝවට එන්න.
අවසාන රැස් දහර
තව වරක් දැකගන්න.
පිළින දී නොමැත හිරු
හෙට උදේ පායන්න!

.
හැකරල්ලන් පවා
පඩි ගත්තු දවසට
සපත්තු ගන්න යනු ඇත.

.
මලෙක නම්
සුවඳක් තිබිය හැක.
මලෙක සෙවනැල්ලක
කෙසේනම් වෙද සුසුවඳ!

.
කිරිල්ලක්
බලකර ආපසු ඉල්ලයි
ණයට ඉල්ලාගත්
ඇගේ මෘදුම පියාපත!

.

දෙවියන් වහන්ස...!
පාපොච්චාරණය කල යුතුය
කුඩා පව් කීපයක් පිළිබඳ.
පශ්චතාප නොවන හෙයින්
සමාවක් දිය යුතු නැත.
දැනුම් දීමක් පමණි
යළි යළිත් එලෙස විය හැකි බව.

.
සිහින් මීදුමකි
ඔබ
මා වටා දැවටෙන
සිහින් චලනයකටත්
බිඳී යන්නට තනන!

.
.....සමාවෙන්න....

දෙවියනි
කිසිවක් සිද්ධ කල මැනැවි.
සුළි සුළඟක්,ගංවතුරක්
සුනාමියක්,ස්වීප් දිනුමක්
මොනවත්ම බැරිනම්
පිඟානක් බිඳීමක්....
කිසිවක් සිද්ධ කල මැනැවි.
හිස් බව ගිලගන්න පළමු
ජීවිතය!

.
.....ගාඩිනියා......
ඝණඳුරට ඉඩ තියා
අවසාන තරුවද
නිමෙන්නට තතනන.

සුලඟක වෙලී එයි
ගාඩිනියා මල් සුවඳ
එදා වාගේම අද.

ඔබ තවම කැමතිද
ගාඩිනියා සුවඳ හමන
විළවුන් වලට!.

.
විළෙහි හැඩය ගත්
ජලයට
බඳුනෙක හැඩය
සිත සනහාද?

.
......කවියෙකුට.....
ඔබට හැකිය
කවි ලියන
සාමාන්‍ය කෙනෙකු වන්නට.

බත පිසින අතරතුර
රෙදි සෝදන අතරතුර
වැඩට යන එන ගමන්
ඔබට කවි ලිවිය හැක.

කාර් එක සෝදන ගමන්
බාර් එකේ ලතවෙන ගමන්
පාක් එකේ ඇවිදින ගමන්
ඔබට කවියෙක් විය හැක.

දිග රැවුල්,හැඩපළු කෙස් වැටි
සුදු ගවුම්,බාච්චු සාය
මෙකී නොකී විලම්භීත
අවැසි නැත කවියෙක් වෙන්ට.

අවදියෙන් සිටියදීද
නිදමින් සිටියදීද
රමනයේදීද
මරණයේදීද
ඔබට හැක කවියෙක් වෙන්ට!

.
සන්ධ්‍යාව
අඳුරු පිරුවට ඇඳ
සෙමෙන් හුස්ම ගනිමින්
භාවනාවක නිමග්නව.

කුඩා තරුව
කොතෙක් ඉඟි බිඟි පෑවද
අද නම් පලක් නොවෙන!

.
කවුළුව මත මීදුමද
මීදුම මත කවුළුවද
වෙන් කර ගත නොහැකි විය.
අවසන් වරට
ඔබ මුහුණ බොඳවුන!

.
සිඟිති දොළ පාරක
අතින් අත ගෙන ගලාගිය
දිය බිඳු දෙකකි අප දෙදෙන
ගල් කුළක හිස් හැපී වෙන්වුන.

විසල් සාගරය තුල
හඳුනන රුවක් සොයමින්
තවම හිස් ඔසවා බලයි
දිය බිඳු දෙකක් ඉඳහිට .

.
උස කුඩයක් යයි
දකුණු පැත්තට
වැඩිපුර ඇලවී!

.
අකල් වැස්සකි වට.
පඹයින් තෙමෙති
කෙත්වල.

.
එකම එක පාරක්
මල් පිපෙන ගසකින්
පලක් නැත තවත්.

මෝසම් සුළඟ
වැසි රැගෙන එනවා
අද මෙන් හෙටත්!

.
කවුරුදෝ කාටදෝ
ගැයූ පෙම් ගීයක්
මන්ද්‍ර ස්වරයක් නගා
සුළං හා වියැකෙයි.

ගහකොළ තුරුල් වී
රහස් ගොන්නක් කියා
සඳ පහන එන්ට පෙර
කළු පොරෝනය එළයි.

හෙවනැලි රාශියක්
ඉතා දිගු අඩි තියා
රෑ වෙන්න පෙරාතුව
හුඹස් ඇතුලට වැදෙයි.

ඈත ග්‍රහ ලෝකෙක
මං වැනිම තව කෙනෙක්
අකුරු මැද හිස හොවා
වැරදි කවියක් ලියයි.

.
අත්හැර දැමු විළක
පෙඳ පාසි මෑත්කර
ගොඩට ගන්නා තුරු
සැඟව.

අමතක වූ මතුපිටෙක
දුවිලි පිසදමා
ඔප දමන දින තෙක්ම
වසංව.

අඳුරු ගල් ගුහාවක
එළිය පුංජයක් විත්
නමින් අමතන තුරුම
සිහිසුන්ව.

සිටියේද සැඟවී
බොහෝ කල් ගතවී
මුණගැසෙන තුරු නුඹ
මටම.

.
එළඹෙතැයි සිතන කුණාටුව.
පහන හා ඇරුණු කවුළුව.

.
දුර ඈත කන්දක
තිත් පෙළක් ඇවිදින
දර මිටි හිසින් ගෙන.

.
"නිල්පාට ඔසරියට
මහන්සිද?"

'සුදු කමිසයට මොටද
ඒ වග?'

...?.....
නූපන් කැකුලකි
මලක් වී පරවෙන්න බැරිවුණ.

වියලුන තණ ගසකි
මහ ගසක් වෙන්න ඉඩ තිබුණ.

වීසිකළ ගඩොලකි
දාගැබක් වෙන්න ඉපදුන!

දුර්වර්ණ බිත්තියකි
කැටපත් පවුරක් වෙන්න සිතුව !

උසම උස
කහ මල් ගස
හරියකට නමවත් නොදන්න
කුමට මල් අතුරනවාද අලුයම
තැලී පොඩිවෙනු පිණිස පා යට
මං වැඩට යන්නෙ
හත හමාරට බව දැන දැන!

.....යළිත් මල් සිටවන්න නොහැකිය.....
සිහින් දුමක් ඇත
තවම ඉඳහිට
ඉහළ යන.

රස්නෙ ඇති
නොකිව්වට.
හිනාවීගෙන හිටියට.

ඈ
ඇවිත් ගියාය.
හිසකෙස් අවුල් කර
මල් සුවඳ තබා නළලත
පළඟැටියෙක් වගේ පැන පැන
ඉක්මනටම ගියාය.

යළි
නොඑනු ඇත.
තොරතෝංචියක් නැතුව
දුක කියන රෑහියන් සමග
තනුවකට ඉඩ ඉතිරි කර
නොඑන්නම ගියාය.

මතක
නොමැකෙනු ඇත.
හැම රාත්‍රියක් පාසාම
අඩ නින්දෙන් තිගැස්සී
සියුම් ඉකියක් සමග
මා අවදිකර ගියාය.

දුම් දමන කේතලය
නිතර හිස්වෙන
යළිත් පිරවෙන.

අප දෙදෙන
උණු තේ බොමින්
සීතල නොදැනෙන්ට.

මඳක් දොඩමළුව
නිකරුණේ හිනැහෙමින්
සතුටින්ය පෙනෙන්ට.

ඉහළ යන වාෂ්පය
හරියටම මුහුණු මත
ඇස් දෙක වැහෙන්නට.

මිහිදුම
නළල සිඹ සිඹ
ගොයම් පැලවල
එන දෙසැම්බරයේත්
හමුවෙමුයි කියන!

පණිවිඩකරුවෙක් එවා ඇත
මිහිරිය කියා රාත්‍රිය.
සීතල..,
කවුළුවෙන් රිංගන්ට පෙර
රෑහියනි
රැගෙන ආ මැනව වයලීන.
කදෝකිමියන්ට හැක
පහන් දල්වන්ට තැන තැන!

දියණිය
ඔබ රිංගා ගිය
කුඩා කඩුල්ල
පෙර පරිදිමය.
ආපසු එන්න බැරි ලෙස
වැඩී ඇත්තේ
ඔබය!!

තරු වට්ටියෙන්
වැටුණු තරු කැට
ජනෙල් පඩි මත
රැයෙහි නතරව!

.
ඔබ සිටියේ හිනාවීගෙන.
අලි කකුල් කලිසමක් ඇඳ
කොණ්ඩය වවාගෙන.
මගේ මුහුණේ බය පාට.
කොට ගවුමක් ඇඳ
පෝනිටේලයක් දමාගෙන.
හමුවිය නොසිතු ලෙස
පරණ පොත් අල්මාරියක සිට.
එතැන් සිට තවමත්
ගොළුය බිහිරිය
මගේ සිනහව!!!

.
.....හිස ගසා දැමීමෙන් පසු.....
ඇසේ වධකයා නගන සිනහව
ශාලාව දෙවනත් කර.
නඩුකාරයාද නිදි වගේ
ඇහෙන්නේ ගොරවන හඬ.
විත්තිකරුට කිසිත් නෑසෙයි
සැනසිල්ලෙනි ඔහුද.
ජුරි සභිකයෙක් අවදියෙනි
නින්දක් ලබනු නොහැකිව!

.
හරියට සිනාවක් වගේමයි
හඬන්නට මොහොතකට පෙර
ඒ ඉකිය!

.
සුදුවුන හිසක් හා
හැඩ මැකුන ගතක් ඇතුලෙත්
නාඹර සිතක් ඇති
ළමයෙක් ඉන්නවා මගෙත්!..

.
මිතුර මා පැරණි නුග ගස
උස යන ඔබ දෙස බලා හිඳින
එක් වරක්වත් නැමී පහලට
ආයුබෝවන් නොකීවද!!

.
.....නුග ගහ ,ගඟට කියයි....
මට එකතැනම ඉන්ට සිදුවීම
නුඹට රිසි තැනක යන්ට හැකිවීම
වැරදි ලෙස කාටවත් නොපෙනීම
අනේ!මේ ඉතින් මගේ නොලැබීම.

.
අපොයි මේ සද්දෙ
නිස්සද්දෙ!

.
දෙවියන් හිඳී
ඇලේ දොළේ වෙලේ පොළේ
හැංගිමුත්තම් කරමින්
සිරස සඟවමින්
කුඩා අං පෙන්වමින්!

.
හිරු එන්න පළමුව
අවසාන වතාවට සිප ගනී
ගඟ හා මිහිදුම!

.
හමුවූ නොයෙක් වර
අතින් අල්ලා ගන්න බැරි විය.
අහිමි වූ බව හැඟෙන විට
මගේ අත් දිග මදිවිය..

.
තහනම් කල නුවරක
තහනම් කල පොකුණ අස
එක්තරා දිනයක
පාෂාණිභූතවූ ඔබේ රුව.

කුරුබිලියකින් රිංගා
බැලිය හැකි,ස්පර්ශ කල හැකි.

පණ උපදවන මන්ත්‍රය
ජපකළ නොහැකි.
කුඩා කුරුබිලියෙන්
මෙපිටට ගෙන ආ නොහැකි.

.
ඔබ
ගල් කුලකි
රළ ගසන තැන.
සියුම්
පෙණ කැටියකට
බිඳී ගිය !

.
දෙතුන් පොලකින් ඉරී
අන්ඩ දැමු හදවත් දෙකක්
නූස් හතරැස් මේසයක
මුහුණට මුහුණ බලාගෙන.

කවුළුවෙන් හොරෙන් විත්
අකීකරු සුළඟක්
පහන්සිල බිඳ දමයි
කැළැලි නොපෙනෙන ලෙස...

.
ගැඹුරු නින්දක් අතර
නම කියනවා ඇසී
තිගැස්සී අවදි වෙමි.

කහපාට මල් පිරුන
ලොකු ඇහැළ ගහක් යට
හරියටම ඔබ හිඳී
එදවස සිටි ලෙසම.

"සිහිනයක්" යැයි ලියූ
දැන්වීමකුත් සමග!

.
ගස කියා තිබුණාය
කොළ පාට ගවුමක්ම
උවමනා බව.
එක් සිසිර ඍතුවක.

.
ඔබ ඇති
කොහේහරි තැනක
වැස්ස නරඹමින්
කඳුළු වස්සමින්!..

.
අප්පච්චි..,
නුඹට මං පේනවද
මං අඬන වෙලාවට
තාම දුක හිතෙනවද
ඔලුව අත ගාන්නට බැරි නිසා
'හෝස්' ගා බඩ පපුව දැවෙනවද ?

.
සතුට
ළඟ ලඟම ඇති සේ පෙනේ
වීදුරු දොරක
අත වදින බව නොදැනේ!..

.
පමාවී ආ අය
පමාවී යා යුතුය
නියමයක් නැත.
ඉක්මන් නොවුණත්
ඉක්මන් වෙන්ට පුළුවන.
ගිය අය ආ බවක් අසා නැත
ආවත්..., ඒ වෙන කෙනෙක්ය.
වැලි සෙල්ලම් කල බවවත්
මතක නැත.

.
මුදු සුමුදු
පහසක් දී
පිහාටුව
ඉගිලුණි.
සුළං ආ අත තවම
සොයා ගන්නට බැරිවිණි...

.
ඇය ඉතා යහපත්ව උන්නාය.
යහපත්තු ලොව පහල වන තුරුම.

.
.....විවාහය.....
සතියකට සැරයක්
දූවිලි ගසා
පරිස්සම් කර
යළි නමා තබමි
අත්තම්මාගෙන් උරුම වූ
කළුවර පෙට්ටගම තුළ
හොරෙක් හතුරෙකුට
ළංවෙන්න බැරි ලෙස.

.
හිමියනි
අමනාප නැත.
රෝස මල් නොගෙනාවට.
උළුඳු වඩයක් කා
ප්ලේන්ටී බොන්න යමු අප.
ඉරුණු අත් බෑගය
තවත් එක් මාසයක්
සඟවා තියා ගත හැක.

.
මා පැරණි පෙම්වත
රහසේම ලියා එවනු මැන
වැව් ඉවුර අද්දර
අදත් මල් පිපී තිබුනාද යන  වග.

.

...වැඩි දුරක් නැත...
වල් රෝසමල් පිපුණු මාවත
පසු කරන් යමි අදත් හවසට
බැරි වෙලාවත් ඔබ ඇවිත්දැයි
සිත අසයි පෙර පුරුදු විලසට.

මල් පඳුරු දණ ගසා එක තැන
දුක කියයි දඟකාර සුළඟට.
හැමදාම ඇවිදින්න එන අර
යුවළ ඇවිදින් අතින් අත ගෙන.

මුමුණන්න සිටි රහස් සේරම
කියමි අහසට,වැවට,සුළඟට
නොකියන්න ඔබ අසා සිටිතැයි
පෙනෙන නොපෙනෙන ඉසව්වක සිට.

පැලක් ඇත නිදන්නට
බතක් ඇත බුදින්නට
තවත් පිටු දෙක තුනක
පොතක් ඇත බලන්නට.

.
ඉහිරුණු මුතුහරක්
තවම ළය තුළ ඇත
සැඟවුන මුතු ඇටයක
අඩුවකුත් සහිතව.

.
කහපාට තුරුපත්
හිස නමා සුළඟට
මා අවට පතිතව.

සිහින් දිය දහරක්
කවියක් මුමුනමින්
දිය බිඳු ඉසින.

මා බොහෝ හිස්ව
එක විටම
පිරී ඉතිරෙන්න ලංව!

.
.....වෙහෙසය....
සුළඟ
මා අවදි නොකරව
කියඹුවැල් අවුල් කර රිසි ලෙස.
හිරු එළිය
නොවැටෙන් ඇස මතට
කීතු කීතු කර සිහිනය.
මිතුරනි
නොඑවන් අරාධනා පත්
මිය ගිය එකෙකු සේ සලකව.
ලෝකය
අතහැර දමන් මා
මායාවේ ගිලෙන්නට ඉඩහැර.

.
සුළඟ..,
සිපගත් පලියටම
නැවතිය යුතු නැතැයි
සෙමෙන් මුමුණන විට
නතරවී අහවරය මම.

.
......(ඔබේ) පවුලේ පින්තූර .....
ඔබ හිඳී
ඇගෙ කරට අත දාගෙන
දරුවනුත් තුරුළු කරගෙන
මගේ ඇස් දිහා
පරණ ඇස් වලින් බලාගෙන.