Wednesday, February 15, 2012


ඇවිත් ගියාය.
හිසකෙස් අවුල් කර
මල් සුවඳ තබා නළලත
පළඟැටියෙක් වගේ පැන පැන
ඉක්මනටම ගියාය.

යළි
නොඑනු ඇත.
තොරතෝංචියක් නැතුව
දුක කියන රෑහියන් සමග
තනුවකට ඉඩ ඉතිරි කර
නොඑන්නම ගියාය.

මතක
නොමැකෙනු ඇත.
හැම රාත්‍රියක් පාසාම
අඩ නින්දෙන් තිගැස්සී
සියුම් ඉකියක් සමග
මා අවදිකර ගියාය.

No comments:

Post a Comment