Saturday, June 26, 2021

රූබරිය !

 


ඇය පැමිණියේ උදෑසනක.තේකොළ සුවඳ පවා මැකී යන්න පෙරාතුව.අප එකිනෙකාට මුහුණ ලා වාඩිවී සිටියේ තේ කෝප්ප දෙකකුත් සමග.

සිහින් සිරුරක් තිබු ඇය තරුණ කල රූමතියක්ව සිටින්නට ඇතැයි හඟවන සලකුණු තවමත් ශේෂව තිබුනා.
ඇය කෙලින්ම මදෙස බැලුවේ නැහැ.නමුත් මා අහක බලන වාරයක් පාසා ඇගේ ඇස් මා සොයන වග මට වැටහුනා.මා කරමින් සිටියේත් එයමයි.
'මම නිල්මිණි' ඇය කිව්වා.
'සුරේන් එක්කලා කැම්පස් හිටියේ.'
"හ්ම්ම්" මා කීවා ගණනකට නොගත් අයුරින්.
'අපි හුඟක් කිට්ටුවෙන් ආශ්රය කළා.'නැවතත් ඇය .
"ඇත්තද?" ඒ මම.
ඇය අපහසුවෙන් සිනාසුනා.
'මම ඔයා ගැන හුඟක් අහල තියෙනවා.සුරේන් නිතරම ඔයා ගැන මහ ඉහළින් කතා කළා."
"ඒක පුදුමයක් නෙමෙයි.මම කවදාවත් පහළට වැටිලා නැහැ."
මම හිතුවා හරි.ඒ කියන්නේ ලඟක් වෙනකන්ම දෙන්න කතා බහ කරලා තියෙනවා.
'මට හදිසියෙන් ආරංචි වුනේ.ඒ ගමන්මයි මම මේ ආවේ.එයා අසනීපයෙන් හිටියයි කියල කවදාවත් මට කියල නැහැ.'
" ඔයාට කිව්වත් කරන්න දෙයක් නැහැ නේ.අපි එයාව හොඳින් බලාගත්තා."
හරිනම් මෙතනදී ඇය පසුබැසිය යුතුයි.නමුත් ඇය සිනාසුනා.ශෝකයෙන්.
'මාව වරදවා වටහා ගන්න එපා.මම ආවේ කණගාටුව ප්රකාශ කරලා යන්න.ඒ කාලේ අපි අතර ප්රේම සම්බන්ධයක් තිබුනා තමයි.නමුත් ඒක ඉතා ඉක්මනින් ඉවර වුනා.අපි දෙපැත්තකට විසිරිලා ගියා.ආයෙම මුණගැහුනේ මේ මෑතකදී .නිකම්ම නිකම් යාළුවන් විදියට.'
මම කතා කළා සැර වැඩිද?
"මට තේරෙනවා.මම ඔයා ගැන අහල තියෙනවා.අහල තියෙනවා කිව්වට අහලම නෙමෙයි.දැනිලා තියෙනවා.එයාගේ ජීවිතේ මට නොකියපු රහසක් තියෙන බව තේරිලා තියෙනවා.එහෙනම් ඒ ඔයා."
මම ඉඳල තියෙන්නේ තරහින්.දැනුයි මට තේරෙන්නේ.රහසක් සම්බන්ධව තරහකින්.මේ තියෙන්නේ තරහට හේතුව.ලා නිල් පාට සාරියක් ඇඳගෙන,තවමත් රූමත්ව,තවමත් යහපත්ව.
'එයා මැරුණයි කියල දැනගත්තම මට අදහන්න බැරුව ගියා.මම දන්නා හුඟක් අය මැරිලා තියෙනවා.ඒ හැම කෙනෙකුටම මරණ ගෙයක් තිබුනා,මළ සිරුරක් තිබුනා,සොහොනක් තිබුනා,අඩු තරමින් අළු බඳුනක් තිබුනා.'
ඇය බිඳුණු හඬින් කියෙව්වා.
"අපි එයාව භුමදානේ කළා.එයාට වැඩිමහල් සහෝදරයෙක් හිටි නිසා ආදාහනේ කරන්න ලැබුනේ නැහැ." මම කිව්වා.
ඇය මොහොතක් මා දෙස බැලුවා.
'එක පාරටම වැහි ලකුණක් නැති අහසට අකුණක් පාත්වුනා වගේ පත්තරේක තියෙනවා එයා මැරුණා කියලා.අදහන්න පුලුවන්ද? මැරිලත් මාස හයකට පස්සේ.'
ඇය සුසුමක් හෙලුවා. තදින් හා ගැඹුරින්.
'මාස හයක්.විනාඩි කීයක්ද?'
ඉන් පසුව අසුනින් නැගිට්ටා.අවසන් නොකළ තේ කෝප්පය පසෙක තැබුවා.
'ඔයා කවදාවත් එයාගේ කවි පොත් කියෝලා තියෙනවද?' මගෙන් ඇහුවා.
මම ගොතගැහුවා."ම්ම්ම් සමහරක් පොත්."
ඇය සිනාසුනා.
'ඔයා මට බොරු කිව්වට කමක් නෑ.තමුන්ට ඇත්ත කියන්න.ඉතිරි වෙලා තියේනම් ඒ පොත් හොයාගෙන කියවන්න.එයා හුඟක් දෙනෙකුට ප්රේම කරන්න ඇති.හුඟක් දෙනෙක් එයාටත් ප්රේම කරන්න ඇති.නමුත් එයා කවි ලිව්වේ ඔයාට විතරයි.එයාට ඕනි වුනා ඔයාට හුඟක් දේවල් කියන්න.නමුත් ඔයා එයාට අවස්ථාවක් දුන්නෙ නෑ.එයාට මාව ඕනිවුනේ අන්න ඒ වෙලාවට.ඔයා ගැන කියවන්න.ඔයාට ආදරේ බව කියන්න.ඔයා ආදරේ නැති බව කියන්න.'
මා නිහඬව බලා සිටියා.ඇත්තම කිව්වොත් කියන්න දෙයක් නැතුව.
ඉන්පසු...,
ඇය හදිසියේ පැමිණ හදිසියේ පිටවී ගියා.
ඔහු සොහොන් කළ තැනවත් නොඅසා.
මා බොහෝ වෙලාවක් අරමුණක් නැතිව බලාගත් අත බලාගෙන සිටියා.ඉන්පසු නැගිට ඔහු කවි ලියූ කාමරයට ගියා.වෙව්ලන දෑතින් ඔහු ලියූ පොතක් රැගෙන පිටු පෙරළුවා.අන් ගැහැනුන් ගැන ලියනවායයි සිතාගෙන මෙතෙක් කල් අතින්වත් නෑල්ලු පොත් ගණනාවක් අතරින් ඒ පොත දිගටම කියවාගෙන ගියා.
(පිටු දොළහ )
'ප්රියාවිය,
මා විසින් කියවන
ඔබ විසින් නොකියවන ලද
අපේ ප්රේමය
නියං සමයෙක පවා
මොටෙයියන් ඇදෙන කළ
ඔබ පැන් වඩයි
ධනයද,ඉසුරද,සැකයද යන
රූස්ස කැළයට .'
(පිටු පහළොව)
'රූබරිය ,
ඔබ එකළ හැඳි
දණතෙක් කෙටි
කෙටි ගවොම
සුළඟට යතැයි
තිස් වසකට පසුද
තවමත් මා බියව.'
(පිටු තිස් එක)
'සොඳුරිය..,
මීඩියම් හි හිඳ
ඩබල් එක්ස් එල් ව
ඔබ මගේ ගෙවත්තෙහි
පා තබන හැමවිට
ඔබේ පා සරහන
පාද ජාලාවක්ව
හඬදෙමි මම
රිදෙමින්
සිහින්වට.'
උදය කාලය අවසන්ව දහවල් කාලයද ඉන් අනතුරුව සවස් කාලයද පැමිණ තිබුනා.සෙවනැලි දිගුවී,සිහින්වී අඳුරට මුසු වෙන්න ලංව තිබුණා.ඇය විසින් අවසන් නොකළ තේ කෝප්පය වටා කුඩා කුහුඹුවන් රාශියක් එක් රොක්ව සිටියා.තව නොබෝ වෙලාවකින් අඳුර වැටෙනු ඇති.නොපමාව පහන් දැල්විය යුතුයි.එහෙත් මා නිසලව,අප්රාණිකව තව බොහෝ වෙලාවක් මෙතන සිටිනු ඇති.

Sunday, January 10, 2021

අතහරිමි.




අන්තිමම දිනයටත්
මුණ ගැහෙන්නට පැමිණ
ඔබේ අත අතහරිමි.

පමණටත් වැඩියෙන්
බොරු විහිළුවක් කර
හඬනගා හිනැහෙමි.

එයින් පසුවත්
මල් පිපෙණු ඇත ,රළ නැගෙනු ඇත
ඒ දනිමි.

එක් වරක් පමණක් ඔබ විසින් දිගුකළ
දස දහස් වාරයක් මා සිතින් පෙම්කළ
ඔබේ මුදු සුමුදු අත
අත්හරිමි.

ඔබ තවම ඔබමද ?

 


තව නොබෝ දිනකින්
නොදිළී ඉන්න හිතුනම
උල්කාවක් වගේ
ඔබ මත පතිත වෙන්නද?
සුන්බුන් වූ හදවත
අත්ලට රැගෙන හෙමිහිට
නැලවිල්ලක් කියා
තුරුළු කර සනහනවද?
සංසාරයේ ගමන
මෙතෙකින් නිම හෙයින්
අන්තිම වතාවටවත්
මට ඉඩක් දෙනවද?

 

ඔබ තවම ඔබමද ?
මා තවම ඔබගෙද ?
එහෙම නැත්නම් මම
අන් දෙසක සොහොන් වෙන්නද?

Friday, August 21, 2020

මුහුදු රැළි දිග සාය!!



ඔයා ඉස්සර ආසම
මුහුදු රැළි දිග සාය
තවමත් තියෙනවා
අල්මාරියේ පැත්තක.

අත පිරෙන්නම දමාපු
ඉමිටේෂන් වළලු ටික
අමතක වෙලා
පරණ ලාච්චුවක.

විසි කළා ඒ කාලෙම
අන්තිම බිංදුවට හිඳුනු
ඩෙබියුටාන්
කුප්පිය.

තවමත්
අව්ව වැටෙනවා
දකුණු පැත්තෙ ජනේලෙ ළඟ
පුටුවට.

පත් වැටෙනකොට
අහගෙන ඉන්නව මම
තුරු හූල්ලන හඬට
තනියම .

තරමක් සීතලයි
හවසට
පරණ වුනත් සනීපයි
ඔයාගෙ ජර්සිය.

කවි ලියන්න
ඉඳගත්තට
හිස් කොළ හුළඟට යනවා
අන්තිමට.

Thursday, June 04, 2020

වයිරස් ගොඩකි කාලය!!



කළුවර තරමටම නිහඬ ය නගරය.
මුස්පේන්තු සුළඟක්
මරණය තබයි
මහලු පත්‍ර මත.

ඇඳිරි නීතිය නොසළකයි
අහසද.
සියොතුන්ට සියොතුන් කියන්නේ
හේතු ඇතුව ය.

ශීතකරණය පිරී තිබුනද
තැපැල් පෙට්ටිය හිස් ය
කාලයම වයිරස් ගොඩකි
කැස්සක හඬක් හෝ නොනගින.

ලෝකය අබ ඇටයක් පමණි නම්
කිමද ඔබ මේ හැටි දුර?

රතන සූත්‍රය සේ සිත සූරයි
දිනෙන් දින ඔබ මුනිවත.

Wednesday, April 01, 2020

නාම පදයක්!!




කොයිතරම් හදවත් ලකුණු යැව්වත් 
ඔබ පිළිතුරු නොදෙන විට 
මට හැඟෙයි 
ජීවිතයේ නිස්සාර බව.

පුරවා ගත් සතුටු මීවිත 
දැන් හිස් වෙන්න ළඟ බව. 
ඉල්ලාගත් දිළිසෙන පියාපත් 
ආපසු භාරදිය යුතු බව.

කණගාටුවෙන් ගෙවුන දවස් 
සංතෝෂ දිනවලට වඩා වැඩි බව 
සතුට යනු නාම පදයක් මිසක 
ක්‍රියා පදයක් නොවන බව.

අත් විදා බදා ගත්තත් 
කිසිවක් රැඳී නැති බව 
ඔබ කියා කෙනෙක් පමණක් නෙමෙයි 
මා කියා කෙනෙක්ද නැති බව.

Sunday, February 02, 2020

ඔයාට ඔයා කියන්නද ?







ඔබ කෙරේ ප්‍රේමය අහම්බයකි.
ප්‍රේමය අවර්ණය .
සුවිශේෂී සුවඳක් නැත.
මුල් මිස මල් නැත.
දෙපලු වුව රුධිරය නොගලයි.
එහෙයින් කිසිවෙකු නොදකියි.
පෙම්බරය!
ඒ දැඩි ආලිංගන
සමට සමද
රිදුමට රිදුමද
අත් විඳිමින් හිඳිමි.
පටන් ගැන්මක් නැත.
අවසානයක් නැත.
සාගරය මෙනි.
අවකාශය මෙනි.
හද මත හෙලූ පොරෝ පහරක් මෙනි.

''ඉතින්,
දැන් ඉඳන්
මම ඔයාට ඔයා කියලා කතාකරන්නද?''

සිනාව තදකර!!!




බලන්න
ඔබේ එකම එක වදනක් විසින්
මා ජීවිතයට අදින අයුරු!

හිස් සෝදා
ඇහිබැම සකසා
කන් දෙපැත්තේ විළවුන් තවරා
සරා සඳක් සේ
සිනාව තදකර
මා සිටින අයුරු!

Wednesday, December 18, 2019

සිත බිඳුණු අඩ හඳ!



හඬ අඩු කල වීඩියෝවක
ඩික්සිත් ඉඟ සොලවා රඟයි .
ෂාරුක් ගසක් යට හිඳ
පාඩුවේ දුම් වැටියක් උරයි.

දියත උයනේ ඉරිදාට
පවුල් පිටින් සූ ගා පිරෙයි.
කොත්තු සංගීතයක්
දෙසවන් බිහිරි කර ඇසෙයි.

ළඟ එන්නෙ ජනවාරි
පමුණුවේ පෝලිම් හැදෙයි
නෝ ලිමිට් කූල් ප්ලැනට්
සිංහලුන්ගෙන් පවා පිරෙයි.

චන්දයක් ඉවරවී
මිනිස්සුත් පොළොවටම වැටෙයි.
සිත බිඳුණු අඩ හඳක්
ඉබාගාතේ සැරි සරයි.

නතරවෙමි!!




කහට රස ඉතිරිකර හද බිතෙහි
ජීවිතය නික්ම යනවිට හෙමින්
මිහිරි මධු රැඳුණ බඳුනක්ය ඔබ
අත නොපොව්වන තරම් මහ දුරින්
එවන්නෙමි අවසාන පෙම් කවිය
යළිත් කවි නොලියවෙනු ඇති බැවින්
ඉදිරියට යෑම වෙහෙසකි සබඳ
නතරවෙමි ඔබේ ඇස් දෙක ළඟින් .

Monday, August 05, 2019

ලියුම් දෙකයි!





ඔබ ඇහුවනෙ 
මගේ පැරණි ප්‍රේමයේ ‍ වගතුග.

ලියුම් දෙකයි!
ඇඟිල්ලක්වත් අල්ලන්න නොලැබුණ .

Friday, July 12, 2019

අමාරු ප්‍රශ්න අහන එක වැරදිද?


ගී ගැයූ කාලේ අමරසිරි 
වශී වෙලා හිටියේ අපි එයාට 
සිංදු කියන්න පටන් ගත්තම පිට පිටම 
අතරමං වුනා අපි හරියට.

කපුගේ වුනත් 
 මැරෙන්න කලින් කීපාරක් මළාද 
සන් ෆ්ලවර්ස්ලා එක්ක.


ගං වතුර,කුණු කඳු අස්සේ 
ඇවිදින කඳුත් හරි හරියට 
ප්‍රශ්නම මිසක් උත්තර නෑ මිනිස්සුන්ට.

විස්කි තිබුනත් 
බොන්න බෑ ගෑණුන්ට 
දන්නවා වුනත් 
කොහොම කියන්නද 
පරුෂ වචන සද්දෙට.

මගේ වයසෙ ගෑණු 
පන්සල් යනවා ,භාවනා කරනවා 
දිව්‍ය ලෝකවල ඉඩ කඩම් ගන්නවා 
තද පාට අඳින එක අත් අරිනවා 
මස් මාළු නොකා බිත්තර කනවා 
සිල් ගන්නැද්ද මගෙන් අහනවා 
මං හිනාවෙනවා,කවි ලියනවා 
ප්‍රේම කරනවා, ප්‍රශ්න කරනවා.

අදක් මිස හෙටක් තියේද?
අන්තිමට සේරම ඊයේ නේද?
හිනාවෙන එක මැව්වෙ දෙවියො නම් 
අඬන එකත් මැව්වෙ දෙවියොමද ?

උත්තර තියෙන ප්‍රශ්න මිස 
අමාරු ප්‍රශ්න අහන එක වැරදිද?
ප්‍රශ්න මැව්වෙ දෙවියොනම් 
උත්තරත් එයා ළඟ ඇති නේද?

මහත්තයෙක් !





දුඹුරු පැහැ 
කුඩා බල්ලෙක් 
නිතර වල්ගය සොලවන.


ලී කඩුල්ලක් 
මල් වැලක්‌ 
එහේ මෙහෙ ගිය .

සෝලා තැටි යෙදූ 
වහළක් 
බැල්කනියක් සහිත.

මහත්තයෙක් 
පත්තර කියවන 
හිනායන විහිළු කරන.

කෙසේ පැවතිය යුතුද!



ඔබ වෙසෙන හුදෙකලා කුටියේ 
කවුළුවෙන් ඇද වැටෙන මල් වැලෙහි 

රත් පැහැ මල් පිපී ඇත්නම් 

දනිමි ඔබ ප්‍රේමයෙන් වග.


කහ මල් පිපී ඇත්නම් 

ප්‍රේමය බිඳී 
සාංකාවෙන් වග. 

දම් පැහැ මල් වේනම් 
අලුත් පෙමකට ඉඟි වග.

කිසිදු මලක් නොපිපෙන 
දීර්ඝ වකවානුවල 
ඉවෙන් මෙන් මට හැඟේ 
මා කෙරේ කෙසේ පැවතිය යුතුදැයි 
සිත සිතා හිඳින වග.

Sunday, September 23, 2018

ඇපල් අඩ!

.

පිරියක් නොමැති හැටි 
මිහිරි ගීයක් අහන්නට 
ප්‍රේමය සුසර කරවන 
වදනක් හෝ දොඩන්නට 

කාළ වර්ණ රකුසෙකු මෙනි 
ගැඹුරු නිහඬතාවය 
හුස්මක හඬ පවා 
තබා ඇත ඝනී භවනය කර.


අවේලාවේ වැසි වැටුණි 
ඔබ ඇවිත් ගිය අඩි ලකුණු සේදුනි
හර්දයේ පැල්මට පවා 
ගැඹුරු මැහුම් යෙදුනි.
දැන් ඉතින් සියල්ල යහපති 
පාපයේ සළකුණු මැකුනි .
එහෙත් පුන්‍යවන්තයෙනි 
ඇපල් අඩ සොයා මහද වැළපිණි .

දිගටම දිගටම දිගටෝම!

.
හැම දිනකම 
හැම රැයකම 
අවේලාවේ අවදිවී 
දෙසවන් යොමා අසා හිඳිමි.


නුබ ගැබ දුක් කඳුළු මෙන් 
තාරුකා දැල්වී ඇත 
ඉතාම සියුම් හඬකින් 
ඔබ හුස්ම ගන්නවා ඇත .


නිදි වරා දුක් දරා 
තවත් වෙහෙසී පලක් නැත 
නාඬන්න රත්තරං 
ඔබ කියනවා වැනි මට.


ඔබේ පොරෝනාවද පවා 
සීතලෙන් ඇකිලී ඇත 
වලාකුළු සයුරට මැදිව 
සඳ සිය පහන් නිමනු ඇත.


දැන් ඉතිං කළුවරයි 
දිගටම දිගටම දිගටෝම.

Tuesday, September 12, 2017

Sunday, May 14, 2017

සුකුරුත්තන් !!






.
අත් පසුම්බිය දිගහැර 
කිළිටි නෝට්ටු,තොල් අඳුන් කූරු 
සුකුරුත්තන් හා යතුරු 
ඈත් මෑත් කර සොයමි 
ඒ මනරම් රැයෙහි 
බොහෝ සේ දිළිසී වෙහෙසී 
බිම වැටි පරවූ 
තාරුකාවක් තවමත් 
තියේදැයි අමතකවී.

Saturday, May 13, 2017

දඬුවම් ......!!




ඔබ විසින් කියවන 
විටෙක නොකියවා ඉවතලන 
විස්මයාර්ථ ලකුණු ඇති 
ප්‍රශ්නයාර්ථ නොනගන 
අක්ෂර වින්‍යාස හා 
ව්‍යාකරණ දෝෂ බහුල 
මා එවන කුඩා ලිපි 
එහෙත් ඒ මගේ කවි ය.


ප්‍රේමයේ මග දිග 
අන්ධයෙක් සේ ඇවිදින 
මිහිරිතම වදන් ගිලගෙන 
ගොළුවකු සේ හැසිරෙන 
සුවඳ ඉවකර සැනහෙන 
ඔබේ දෙපයට පෑගෙන 
සිහිනෙකින්වත් නොලැබෙන 
එහෙත් ඒ මගේ ස්නේහය.


සෙල් ටැඹක් වෙනු පතමින් 
වාරු කරගනු පිණිස 
මල් වැටක් වී හිඳිමින් 
සිරස මත මල් හලන 
කල් අරන් ළඟ රැඳෙමින් 
අදිසි වෙන්නට තනන 
ඔබට නොහැඟේ තවමත් 
මා ඔබේ සොඳුරු දඬුවම.

සැළසුම් !!



'මේ ගිම්හාන සෘතුවේ
ඔබේ සැලසුම් මොනවාද?'

"රෝස පෙති ඉලිප්පෙන තටාගයක 

කර වටක් 
ගිලී ..ගිලී ...ගිලී ඉන්න."


'මේ වස්සාන සෘතුවේ
ඔබේ සැලසුම් මොනවාද?'

"කපුරු පෙති ඉලිප්පෙන තටාගයක 
කර වටක් 
ගිලී ..ගිලී ...ගිලී ඉන්න."

'මේ සිසිර සෘතුවේ
ඔබේ සැලසුම් මොනවාද?'

"සමන් මල් ඉලිප්පෙන තටාගයක 
කර වටක් 
ගිලී ..ගිලී ...ගිලී ඉන්න."'

'මහත්මිය, 
මහත් ඒකාකාරීය 
ඔබේ මුළු දිවියම
හිස් ය ,අවර්ණය .'

"මහත්මයා,
ලොම් ඇඳුම් නැත අපට ඔබ මෙන් 
එකම කපු ගවුම 
හරව හරවා අඳිනු මිස."

Sunday, May 07, 2017

කපුටෝ!!







.
කුරුල්ලන්ට 
ජල බඳුන් තබමි.
කපුටෝ පැමිණ දිය බොති.
ගල් කැබළි විසිකර එලවමි.

උන් කුරුල්ලන් නෙමේද ?
නෑ ! උන් කළු කැත සත්තු.

ඇලෙන සුළුය,පිපාසිතය,නින්දිතය!!




අවසන් විය යුතු හෙයින් 
පටන්ගත් සියලු දෙය 
නොඇඳ ඉන්නද චිත්‍රය? 
නොගයා ඉන්නද ගීතය?

හැකිවේනම් ඔබට 
දැල්වෙන්න අමතර මොහොතක් 
සපථ වෙමි පිළිස්සෙන්නට 
දෙඅදර රඳවා මඳහසක්.

අරුණෝදය මෙන් 
පැහැදිළිය,මනස්කාන්තය,බිඳෙන සුළුය 
මධ්‍යාහ්නය මෙන් 
ඇලෙන සුළුය,පිපාසිතය,නින්දිතය
සන්ධ්‍යාව මෙන් 
සෞම්‍යය,රාගන්විතය,ශෝකාන්විතය 
පෙම්වත ,මගේ ප්‍රේමය .

අවසන් කපුරු පෙත්ත!!







ඔබ සෙමෙන් බැස යන්න.
අවසන් හිරු කිරණ සේ සිසිර කල.
මොහොතක් පමාවී 
වහ වහා බැස යන්න.

පොකුණ තුළ ගිලීහුන් 
 යටිකුරු සෙවනැල්ලක්ව 
බොඳවූ චල චිත්‍රයක් ලෙස 
අවසන් කර ඔබ යන්න.

සුළඟට ඉබේ නැළවෙන 
ළදැල්ලක්ව ප්‍රාණවත්ව 
හදිසියේ ගිලිහෙණු රුචිව 
හඬක් නොනගා ඔබ යන්න.

යායුතු වුව මා ද
දල්වමි අවසන් කපුරු පෙත්තද 
වහා නිමී ගිය පසුවද 
ඉවකර සැනහෙනු පිණිස අත්ල මත.

මොකද්ද බං ඒ කවිය?







මොකද්ද බං ඒ කවිය?
මතක් කලාට කලාට 
මතක් නොවෙන 
පැයක් තිස්සේ මාන්සි වෙලා ලිව්ව 
ඒ කවිය?

අන්තිම වාරෙ ගණන් උගන්නන්න ආවෙ 
සුදුම අඳින සුදුම සුදු 
අර ගීතානි යාළුවෙලා හිටියේ
එයා ගැන නේද ලිව්වෙ අපි 
සුදුනි ඔබෙ හිතත් සුදු ද අනං මනං වගයක්.

කොහෙද බං යන්නේ මේ?
කට්ට කලුවෙලා තට්ට තනියම
බැන්දා නේද උඹ ඒ කාලෙම 
බොදු ගොවි ඉඩම් හිමි 
කෝ දැන් පැනල ගියාද ඌ ?

මං බැන්දෙ නෑ බං 
මං ඉගෙන ගත්තා 
ඊට පස්සෙ කාර් එකක් ගත්තා 
මහ ගේ නම් හම්බුනානේ 
අම්මයි තාත්තයි මැරුණ බං .

මං ආපහු ඉගෙන ගත්තා 
ඉහළට,ඉහළට,ඉහළට
ඉහලට ගියාම බය හිතනවා බං 
පහළ බලන්න 
වැටෙයි කියලා,රිදෙයි කියලා.

දවසක කුණාටුවක් ආව 
හිල් වුනානේ බං විමානේ 
 කෙලින්ම බිමම තමයි.
තුවාළයි,බිඳුම් ගොඩයි.
හර්දේ වස්තුවත් කෑලි,කෑලි.

මොකෝ උඹ හිනාවෙන්නේ 
මටත් තිබුණා හර්දේ වස්තුවක්.
දැනගත්තෙත් එතකොට මං 
 කොහෙන්ද මිනිහෙක් ඇවිත් 
අහුලලා දුන්න බං කෑලි .

මිනිහ කෑලි අහුලලා මට දුන්නා 
මං කිව්වා ඔයාම තියාගන්න 
ඉල්ලපු දවසක ආපහු දෙන්න 
සින්නක්කර දෙන්න බෑ බං 
දූලම දෙන්නයි.

මට ඉල්ලන්න හිතෙන්නෙත් නෑ 
එයා ආපහු දෙන්නෙත් නෑ 
මට ආයෙ ඉහළ යන්න හිතෙන්නෙත් නෑ 
එයාට මා එක්ක රැඳෙන්නත් බෑ 
මට පව් ද බං , නැත්නං මම පව් ද?

ඔන්න ඔව්වයි විස්තර 
ඒවායින් වැඩක් නෑ බං 
මොකද්ද කියපං අර කවිය 
වෙන මොකටවත් නෙමෙයි බං 
කවි ලියන්න හිතෙනවා ආපහු මට.

අසනීපයක්ද බං මට?