.
හැම දිනකම
හැම රැයකම
අවේලාවේ අවදිවී
දෙසවන් යොමා අසා හිඳිමි.
නුබ ගැබ දුක් කඳුළු මෙන්
තාරුකා දැල්වී ඇත
ඉතාම සියුම් හඬකින්
ඔබ හුස්ම ගන්නවා ඇත .
නිදි වරා දුක් දරා
තවත් වෙහෙසී පලක් නැත
නාඬන්න රත්තරං
ඔබ කියනවා වැනි මට.
ඔබේ පොරෝනාවද පවා
සීතලෙන් ඇකිලී ඇත
වලාකුළු සයුරට මැදිව
සඳ සිය පහන් නිමනු ඇත.
දැන් ඉතිං කළුවරයි
දිගටම දිගටම දිගටෝම.
Hodatooooma
ReplyDelete