අපි වෙන්වෙන බව
කල්තියා දැනුනිනම්......
බස් එකේ දොඩ දොඩා යන'තර
අතින් අල්ලන්න තිබුනා.
'ස්වර්ණ කුණ්ඩල' බලන අතරෙදි
උරෙහි හිසලන්න තිබුනා.
මල්පාරේ තනිවෙච්චි මොහොතෙදි
මුහුණ සිප ගන්න තිබුනා!

...කපා දැමූ බෝ ගස...
බෝ කොළ
බණ පොත් අස්සට
බෝ ඉපල්
දර ගේ අස්සට...!

ආලෝකයෙන්
අඳුරෙහි
රටා ඇඳිය හැකි සේම
අඳුරෙන්ද
ආලෝකයේ
රටා ඇඳිය හැක.
වෙනස ....,
පැහැය පමණය.
 

උස් ගස්වල
පහල අතුවල
පිපෙන මල්ද ,
නූස් ගස්වල
ඉහල අතුවල
පිපෙන මල්ද ,
සම නොවේ
කිසි ලෙස...!

වැහැපන් මල් වැස්ස.
අමතකවෙයන් ගෙන එන්ට
පිරිමි කුඩය.
අමතක නොකර රැගෙන යමි
(කුඩා)
ගැහැණු කුඩය!

කන්ද උඩ
වලාකුළු කන්දක්.
ආකහේ මූන හරි නැත.
කෝ මගේ වැහි කබාය?

සමාන්තර පථ දෙකක වුව
යා හැක එකම අරමුණකට
එකා මත එකා නොපතිතව
එහෙත් ...
අත්වැල් බැඳගෙන...!

..බුදු කුටියේ  පහන..
හැමදාම පත්තු වෙනවා මිසක
නිවෙන්නට ඉඩක් නැත !

ළදරුය රාත්‍රිය
සිහිළැල්ය සුළඟ
අහසද කම්මුල්ද තෙමයි
සඳ දියර....!

අප දෙදෙනා සහ තරඟය

ඔබ ඉදිරියට දුවන විට
මා දුවා තිබුනේ
පසුපස හැරී.
එක්තරා විදියකට
අප දෙදෙනාම දිනුම්.

මල් පිරුණු
වතුසුදු ගස
කෙසේ දැනගනීවිද
මලක් ගිළිහුණු බව.
දරාගත් පොළොව මිස...!

වහලය උඩ සඳ ට
ඔච්චම් කරයි
ගේ තුල සඳ...!

ඉතා සීතල
හිම
දවයි රඳනා
අත.

පැහැදිලි අහස
වළාකුල්වලින් තොර.
ඉගිලෙන වෙලාවය
තටු කපන්නට පෙර.

ගැහැණුනි ...,
ගෙවල්වල සිටින
බත උයනු,රෙදි සෝදනු
දුහුවිලි පිසිනු,බුදුන් වඳිනු.
සක්වල කරක්ගසා එන පිරිමින්ට
පුද පූජා කරනු.
බැරිවෙලාවත් විහිළුවටවත්
කවියක් නම් නොලියනු.
මුහුණු පොත නම් නොබලනු.
ඒවා අයිති පිරිමින්ටය.
කවි ලිවිය යුතුම නම්
කවියට අධිපති මහතුන්ගෙන්
අවසර ගනු.
උන් කැමති කවි විතරක් ලියනු.
ඒත් ...

පිරිමි නමකින්...!

කන්ද මුදුනට රැගෙනවිත්
පහලට තල්ලු කල විට
නැවත කඳු නගිනු නොහැකිය
බිඳුණු අත් පා සහිතව.

තදින් අල්ලා ගනිමි
අත්හැරීමේ
ධර්ම පුස්තකය ..!

පණුවන් ගිල දමයි
කුකුළු පැටවෙක් ,
උකුස්සකුට බඩගිනිබව
නොදැන..!

ඔබේ පා ඇඟිලි ස්පර්ශව
අලුත් තණකොළ
ලජ්ජාවෙන් මිරිකී
බිම බලාගෙන ...!

මා මුහුණ බලන
කැඩපත මත
රැළි ඇන්දේ
කවුරුන්ද?

බිත්තරයක් ඔසවාගත්
කුඹිත්තියක්
ගෙදරින් තරහවී
ගෙදර යයි....!

..හොඳම පෙම්වතා...!
අනෝරා වැස්සකට
ඇති පදම් දියබත්ව
මං මුලාවූ දිනෙක
මාදෙසවත් නොබලා
ගත මුවා කරගන්න
සළුවක් දුන්
ඔහු....!

කල් යාවි
ඔබතට පත් වෙන්න
මා ලියූ සංදේශය.
පරෙවියෙක්,සැළලිහිණියෙක්
සොයාගනු නොවූ බැවින්
රෑ බදුල්ලෙකු අත
එවීමට සිදුවිය.

ගොලුබෙල්ලන්ට
පුදුම උපදන
ඉබ්බාගේ
ගමන් වේගය..!

පැහැදිලි පොකුණු දිය තුල
පා ඔබා සිටින්නිය ඈ .
පාඟිල්ලක පැළඳි මුදුවට
මත්සයෝ කොටති
ලේ බිඳකැයි රැවටී..!

ඔබෙ දෙතොල් සිඹින
සුළං රැළි
මගෙ දෙතොල් සිඹින තුරු
බලා ඉමි...!

ඉරුණු වළාකුල
අතරින්
කෙලෙස දකිමිද
පිරුණු අහස..?

වෙනස් පිහාටු ඇති
අප මැදින් හිඳගති
කළු පාට පාළුව..!

පොකුණක් තුල
කළාමැදිරි සොයති
කළාමැදිරියන්...!

**********

හීන්දෑරී හඳ
කොක්කෙන් ගිලිහෙනකල්
කට ඇරගෙන
තඩි ගෙම්බෙක්..!

දැක ඇත
පිළිලයන් වුව
ගස් සමග සිටින හැටි
දුක සැප බෙදාගෙන.

RearGate: උගේ වම් අත

RearGate: උගේ වම් අත
සියලු කඳුළු
ලුණු රස බව දනිමි.
මේ කඳුල
ලේ රස බැව් හැඟේ.

අගුළු

කවුළුව....
වසා ඇත.
එනමුත්
අගුළු දමා නැත.

හෂිතගේ කවියකට උත්තර..

කෙතක් වන් ගැහැණිය
දුහුල් පිළියෙන් සැරහී
පාලු කළු අඳුරෙහි
පුන් සඳක් සේ දිලිහි දිලිහී!

දැන ගනු පිණිස...!

අත් දෙකම නිල්වී ඇත...
නිතරම කොනිත්තා ගැනීමෙන්.
ජීවිතය සිහිනයක් නොවේයැයි
සැක හැර දැන ගනු පිණිස...!

හෙට...

විනිශ්චයකාරතුමනි
අමතක නොකරන්න
හෙට අප දෙදෙන
සුභ සහ යස
සෙල්ලම් කරන දිනය බව.

..මා සැඟව සිටින ගුහාව..

ආවොත් බලාගෙනයි!
කපුරු කට්ටකුමන්ජල් සුවඳද
සෙම් සොටු මල මුත්‍ර දුගඳද
ඉවසන්න වෙයි.

ආශා..!

පිරිමින්ගේ ආශා..
ස්වභාව ධර්මයය.
වැළැක්විය නොහැක.
නිරෝගී කමය.

ගැහැණුන්ගේ ආශා...
අස්වාභාවිකය.
වැළැක්විය යුතුය.
නොදැමුණු කමය.

ප්‍රථම හාදුව...

අපි ඇවිදගෙන ගියා.
වක ගැහි ගැහී එහෙන් මෙහෙන් එබී එබී සෙවණැලි ඇවිදන් ආව අපි පසුපසින්.
විසල් රුක්ෂයක් යට සීතල පිරිලා තිබුනා.
අපි නැවතුනා.
සෙවණැලිත් නැවතුනා.
ඔබේ සෙවනැල්ල පහත්වී මගේ සෙවනැල්ලට උණුසුම් හාදුවක් දෙනු දැක මා විළියෙන් මුසපත් වුනා.
ඉන්පසු නැවතත් අපි ඇවිදගෙන ආවා.
අපේ සෙවණැලි දෙකක් නොව එකක් වී ඇති බව මා දුටුවේ එවිටයි.

පහන නිවුනම

පිනි මත ඇවිදින්න එනවද
කිති කව කවා පා යුග.
මල් රොන් අරගන්න  එනවද
එලවා සමනළුන් රැල .
වලාකුළු අල්ලන්න ආසද
අහස තරමට උඩ පැන .
මං ගාව ඇලවෙන්න කැමතිද
පහන නිවුනම සුළඟට...!

සත්තයි,
ඔබ තරුවක්ම තමයි.
සඳ තරම් එලිය නැතුවට
ඔබ තරුවක්ම තමයි.
නිවී ගොස් බෝ කලක් වුව
තවමත් එළිය ලඟාවෙමින් පවතින...!

සිහිනයකට හසුව

තෙත තණ පලස මත
උණුසුම් උරහිසක් උඩ
හිස තබා ඇස අයා
අපරිමිත අහස දෙස බලන්නෙමි.
අසංක්‍ය තරු කිණිති
වලාකුළු හා එතේ.
මංමුලා වවුලෙක්
ක්‍රා..ස් ගා හඬ තලයි.
සඳ දියෙන් නැහැවී
සළු උනයි කඳු ශිකර.
පාව යමි මොහොතක්
සිහිනයකට හසුව
ජීවිතයට ඉහලින් ....!

....පොත් සල්පිල....

පොත් කියවන මා
දුවමින් පනිමින්
පොත් කඳු ගෙනත්
තියාගන්නැයි කියන විට
පොත් නොකියවන ඔහු
කඳුවල බරින් නැමී
තවත් කඳු ඔසවන්නට
ඉවසිල්ලෙන් බලා සිටී...!

රත්මිනි වළල්ල

මං ඉන්නවා බලාන
තවමත්..
හුඟක් කල් ගෙවීවුනත්
කුරුමිණි අකුරින් කුරුටුගෑ
හසුනක් එනකල්....
රත්මිනි වළල්ලක් දැවටු
සැබෑ ආදරයත්  අරන්  ..!

කටු ඇනුණු තැන.

උයන අද්දර
නිදිකුම්බා ගාලේ
පැටලුනු ඔබේ පය
හිමින් උකුලට රැගෙන
කටු ගලවා දමමි.
එක කුඩා හාදුවක්
තවරමි
කටු ඇනුණු තැන.

....නොඉපදුණු ප්‍රේමය...

ඇරඹුණු විගස මියගිය
මියගිය පසුව ඇරඹුණු
අමරණීය ප්‍රේමය...
පුනර්භව ගණනක් පසුකර
තවමත් ගැබ තුල...
ඉපදෙම්ද නොඉපදෙම්ද
පෙර නිමිති බලමින්...!

ඔරු පදින්න

මට වඩා කොටයි තමයි
වයසිනුත් බාලයි.
පැසත් හිස්.
ඒත්......
ඔරු පදින්න දක්ෂයි
ඒ නිසා කැමති වුනා.

අයිතිකරුවෙක් නොමැති රෝස මල

රෝස මලක්....
රෝස කරත්තයකින් වැටුන
පයින් පයට පෑගෙන
සියලු දුක් ගන්න.
අයිතිකරුවෙක් නොමැති හෙයින්
අහුලා ගන්න හිතෙන.

මඳ සුළඟට
වැහෙම්ද නොවැහෙම්ද
සිතමින් කවුළුව.
රන් වළලු ලූ
සිහින් දෑතක
නිවුණු පහනක්.
ඉකි බිඳින අඩ අඳුර.

...ප්‍රේමය....
පනාවක රැඳුනු
කෙස්ගස් කීපයක්..
මෘදු විලවුන් සුවඳක්...
කලබලයෙන් දුන්
හාදුවක්....!

දඩාවතේ දුවන
කියන දේ නාහන
දඩබ්බර හදවත
බැඳ තබන ලනුපොට
යනවිට අරං ගියානම්
ආපසු එවනවද නොපමාව.
නන්නත්තාර නොවන්නට
තදින් ගැට ගසා තබනු  පිණිස...!