ඔබේ ළය තුළ
තවම මා හිඳීදැයි
නොවිමසමි සකිසඳ.
පුරු පුරු ගගා පාළුව
දැවටෙන මෙවන් මොහොතක
මගේ ළය පළා විමසමි ප්‍රේමය.
නැතිවුණ කොන්ඩ කටුවක
කමිසයේ පැටලුණ කෙහෙරොදක
කතා ඇත මිහිරකට මුසුවුණ .
'ස' ප්‍රසංගය අතරතුර
හෙමින් උරහිසට වාරුවුන
කවියකි ශෝක දනවන.
රේල්ලුවක බස් රියක
මහත් වැසි සහිත කවුළුවක
දර්ශනයකි වරින් වර.
මහත් වෙර වෑයමින්
වසාලන්නෙමි මතකය
තවමත් වැසි වැටේ පෙරලෙස.
බ්ලොග් එක අපේ බ්ලොග් දර්ශකේටත් දාන්න. පහතින් අපේ සින්ඩියට පැමිණ ලින්ක් එක අපට මේල් කරන්න.
ReplyDeletehttp://blogdharshakaya.blogspot.com/
නොවිමසමි
ReplyDeleteදනිමි
සෙවනැල්ලක් සේ
සුසුම් ඉරක් සේ
හිඳින බව, මම
නුඹ ළය තුළ ද
ඉහිරෙන වැස්සක ද
නිල් පෑ අහසක ද
කළුවර මතකෙක ද
එක ලෙසට
උණුහුමකි ගත පුරා විහිදෙන
ReplyDeleteආසන දෙපස නැලැවෙන කුසුම් පොකුරුය
සිහින් කෙහෙරැලි කොපුල් අද්දර රඟදෙන
වසත් කැල්මක වෙළෙයි දුමරිය මැදිරිය
ඇසෙයි උස් සිනහවක කිංකිණි රාවය
දිසෙයි සැර අකුණක් දිගැටි නෙතු කෙලවර
සවන් පෙති මත සියුම් ආදර හාදු ය
සරත් හිරු මේ දුම්රියක කොහෙ යනවද?
මැදිරියේ කවුළුවට පිටතින් ඇලවුන
පින්තූරයක් විය යුතුය මේ වැහි පොද
තෙමුණු කුඩයෙන් ගලන දොළ පාරක් මැද
දණ්ඩි ඕපාදූප අහුලති උඩපැන
හැමෝටම ස්තුතියි!
ReplyDelete