.
කනින් ඇද වීසිකර සඳකත
නිමන්නෙමි පහන් හනි හනිකට
තාරුකා කියවන අසුනක
වැතිර ඉමි සඳළුතලයෙහි මම.
ඈත තරුවක නිහඬ කුටියක
කවුළුවක් ඇරේ සුපුරුදු ලෙස
ඉඳී කිසිවෙකු සඳළුතලයක
මා මෙන්ම තාරුකා කියවන.
සිනිඳු කෙහෙ සෙලවෙයි සුළඟට
මධු විතක් හිස්වෙයි මඳ ලෙස
ශාප කරමින් රැයේ අඳුරට
හීන පොත දිග හැරේ හෙමිහිට.
නොදන්නා කෙනෙක් ඇත තරුවක
අත නොපොවනා ඉතා ඉහළක
නිවී යන්නට ප්‍රථම රාත්‍රිය
ඉතින් සැනසෙන් බලා දුර සිට.
එක තාරුකාවක් නිමුනොත්
දිදුළන තාරුකා ඇත තව
එහෙත් ඉන් ලද මිහිරි උණුසුම
ගින්දරක් සේ දවනු ඇත හද.
No comments:
Post a Comment