කෝපි මංඩි!!!

වැහිදාක හවසට 

බැරිස්ටාවේ මුල්ලක 

ඔබ ඉතිරි කල කෝපි මංඩි බොන 

මගේ සිත.

කේ -ඕ හැටයි විසිපහ!!!

ඉඳහිට මග බලමි 

තට්ටු කර නිදිමත කවුළුවට 

ඔබ පැමිණ සොරෙකු සේ 

රැඳී ඇත්දැයි ඉදිරි දොර ළඟ.

හැපි කව් චීස් ගෙන පුතුට 

චොක්ලට් මෆින් මගේ ප්‍රියතම 

කටගැස්මක් සමග බීර ඔබට 

සොඳුරුවේ සන්ධ්‍යාව අපමණ .

වළාකුල් කැටියකින් 

සරා සඳ වත වැසෙයි 

හදිසි සුළඟක් ඇවිත් 

මතක කවුළුව වැසෙයි .

නුවරවල් ගානකට එහා 

ක්රීස් ගා දොරක් ඇරෙයි 

කේ -ඕ හැටයි විසිපහ 

මිදුල මැද නතරවෙයි.

පශ්චත්තාපයේ සෙවණැල්ල!!!

පව්කාරයෙකැයි පිටුවහල් කල විට පවා 

ඔබට රැඳී සිටිය හැකියි 

සොල්දරයට නගින පඩි පෙළ යට 

ත්‍රිකෝණාකාර ඉඩ තුළ .

දූශිතයෙකැයි පහර දෙන දිනකද 

ඔබ සඟවා තැබිය හැකියි 

පොත් අල්මාරියත් බිත්තියත් අතර 

මකුළු දැල් වැවුන අවකාශය තුළ .

සොරෙක්ය,මං පහරන්නෙක්ය වුව 

උයනේ මල් ආරුක්කුව යට 

ඔබට වෙන්කළ ඉඩක් ඇත 

සීරුවෙන් සැඟවෙනු පිණිස .

දඬුවම් නියම නොකරමි 

හොඳින් දැකිය හැකි බැවින් 

ඔබේ ඇස් තුළ පැතිර පවතින 

පශ්චත්තාපයේ සෙවණැල්ල .

ශෝක ගත යුතු නැත.!!!

ප්‍රියාවිය,

නම කියා අමතනු නැතැයි 

ශෝක ගත යුතු නැත.

දිනකට එක බැගින් 

නම් තියේ නම් රාත්‍රියට 

සිහි තබා ගනු නොහැකිය.

සුළඟ සුළඟම මිස 

විශේෂණ පද නුසුදුසුය.

අහසට වෙන නමක් කිව්වොත් 

සිනා යන සුළු නොවේද?

ප්‍රියාවිය,

බොහෝ නම් ඇති ගැහැණුන් 

පෙමින් බැඳුනෝය පෙර කල.

අත්හැර දමා ගියවිට 

ශෝකවූයෙමි බොහෝ කල් 

නම් තිබූ හෙයින් ඔවුනට.

නමක් නැති කිසිවෙකුත් 

මතකයේ රැඳෙනු උගහටය.

එහෙයින් ප්‍රියාවිය,

නම කියා අමතනු නැතැයි 

ශෝක ගත යුතු නැත.

සඳ රැසක් මෙන් වැතිර හිඳ 

නිසසලව නික්මෙනු මැනවි .

මඳනලක්‌ සේ හමාවිත් 

රහසේම පිටවෙනු මැනවි .

වෙණ නදක් සේ ගලාවිත් 

හිතුමතේ නවතිනු මැනවි .

සිහිනයක් සේ රෑ පුරා 

පැමිණ ආපසු යනු මැනවි .

දැල්විය යුතුමද ප්‍රේමය ???

නිලා කූරක් මෙන් 

දැල්විය යුතුමද ප්‍රේමය 

කළුවර එතැයි දැන දැනම .

ගංගාවක් වගේ 

ගලා යා යුතුද දිගටම 

නියඟයක් පැමිණෙන තුරුම .

දේදුන්නක් ලෙසට 

පහළවිය යුතුමද අහසක 

මඳින් මඳ ක්ෂයවෙන තුරුම.

කළු කුහරයක් මෙන් 

වහන්වී හිඳිනු නොහැකිද

පැවතෙමින් හා නැතිව.

ඇතුගලත් වැළපෙනවා!!!

.

""ඔයා දන්නවද 

මං ඉන්නේ ඇතුගල්පුරේ යන මග.""

'සිළි සිළි ගගා 

මල් මුතුළැල් වහින්නෑ නේද අද?'

""කලුපාට වලාකුල් මෝදුවෙනවා 

ඇතාගල උඩ .""

'නම නොදන්නා ගස්වල 

මල් පිපෙන් නෑ නේද තව?'

""කඳුළු ඇස් බිම නමාගෙන 

ගස් ඉන්නකොට දුක හිතෙනවා මට.""

'අපේ ඉස්කෝලේ ළඟ 

නෑ නේද අඹ අච්චාරුකාරයෝ හෙම?'

""බොකුටු කොණ්ඩයක් තියෙන කොල්ලෙක් 

බලා ඉන්නවා ගේට්ටුව ළඟ.""

'වැව රවුමෙ අතින් අත ගෙන

පෙම්වතුන් ඇවිදිනවද?'

""අඳුනන්නත් බෑ නුග ගහ යට 

අපි සිප ගත්තු තැන .""

'දුක් ගන්න නරකයි 

ඇතුගල වගේ ඉන්නව මිස '.

""වැළපෙනවා ඇතුගලත් 

හැම වැස්සකට පස්සෙම .""

රූටා වැටෙමු !!!

.

කඳු මුදුණින් රූටා වැටෙමු 

මීදුමට

පිණි කලම්ඹා 

ලිලී මල් යාය මත.

ඔබ හිඳී නම් මා සමග 

අතින් අත බැඳ 

ආදරේ යැයි මුමුණමි 

සිහිසුන් වෙන්න පෙර!

හුඟක් බොන් නෑ නේද?

"ඔබ මා දමා ගිය තැන 

රැඳී ඉමි තවම 

වැඩිවිය පවා නොපැමිණ.

ගිණි ගොඩකි ජීවිතය 

සඳුන් දර වුව 

දැවෙන විට දැවෙයි හද."

'දැන් හුඟක් රෑ වෙලා 

ඔයා ගිහිං නිදියන්න

ඉක්මනට ලොකු වෙලා 

ආයෙ දවසක එන්න.

මේව දැන ගත්තොතින් 

ගෙදර අය පව් නේද?

ඉඳහිටක මිසක ඔබ 

හුඟක් බොන් නෑ නේද?'

ඉතින් ඔබ !!!!

ඔබ ළඟ ඇතැයි 

ඔබ සිතා සිටියාට 

කොහේනම් වේද මගේ හදවත?

අයාලේ යන වළාකුලක ද 

යාත්‍රා කරන මුහුදු රළක ද 

පියාසර කරන වැසි බිඳුවකද 

නතර වූයේ යළි නොඑන ලෙස ?

අරුණෝදයේ තුසර බිඳු මෙන් මල් මත 

සන්ධ්‍යාවෙදී මිහිදුමක් මෙන් ගිරි හිස 

රෑ මැදියමේ අන්ධකාරයව මිහි මත 

පහළ වූයේ මගේ හදවත විය හැක.

මා ළඟ ඇතැයි 

ඔබ සිතා සිටියාට 

මා ලඟද නැත මගේ හදවත.

නොඉල්ලනු මැනැවි 

නොසොයානු මැනැවි 

නොවැළපෙණු මැනැවි

ඉතින් ඔබ .

මුද්‍රා තබමි!!!

රාත්‍රිය 

නතර වී ඇත 

ගිලන්ව .

ලුහු බඳින අත්හරින 

බැඳීමකි 

විටින් විට මතුවන.

සිහින් චලනයකි 

නිද්‍රාව අතරතුර 

වළා පෙළ .

ඉකියකින් 

මුද්‍රා තබමි 

මතකයට.

ලා රෝස නිය වර්ණ !!

.

ලා රෝස පැහැයෙන් 

නිය වර්ණ ආලේප කළ 

සිහින් දිගු අතැඟිල්ලෙන් 

ඇය ලියා තිබුණා කවියක්.

"මේ මෙතැන කවුළුව අස 

ඔබ ප්‍රියකරන ඇසළ සඳ. 

මදි පාඩුවක් වුණහොත්

අනන්ත තාරුකා අතරින් 

කිහිපයක් ඇහැරවා ගනු මැන."

ඇය ලියා තිබුනා කවියක් 

මා වෙතින් නික්මෙන්න පෙර!

සුලැඟිල්ල !!!

.

.

අත හැරියාද 

අත හැරුනාද 

නොදැන 

උණුසුම පමණක් සිහිකරයි 

සුලැඟිල්ල .