.
දිගු පාද තබමින්
නික්ම යන කල කාළය
වියළෙනු නොහැකිවෙද
විළක් මුහුදක් තරම් ආලය.
කුඩා කවුළුව තුලින්
සඳත් නික්මෙන මැදියම
අමතක කරනු හැකිවෙයි
මෘදු අත්ලක පහසද.
ලය මත වැතිර හුන්
කෙහෙ කැරැල්ලක සුසුවඳ
තවත් නොදැනෙනු ඇත
අඩක් මියගිය හෙයින් හදවත.
ඉදිරියට ඇවිද යන
දහසකුත් දන මගහැර
පසුපසට ඇවිද යන්නට
ඉතින් නැත මට දහිරිය.
No comments:
Post a Comment