"ඔයා හිටියේ මෙතනමද?
එදා ඉඳන්...අවුරුදු බර ගානක්.
මං එනකල් බලාගෙන
නෑවිදින් ඉඳීද කියලත් හිත හිත
ඔයා මෙතනම හිටියද?"
'මං හිටියා මෙතන
හුඟක් කල්
ඉස්සි ඉස්සී මග බල බල.
නෑවිදින් ඉන්නකොට අඬ අඬ.
මැරෙන්නත් හිතුනා වෙලාවකට.
දහිරිය තිබුන් නෑ ඒකට .
ඊට පස්සේ තීරණේ කළා මම
ඇවිදින්න...ඉස්සරහට.
පස්සට නෙමෙයි.ඉස්සරහට.
එහෙම යනකොට යනකොට
හම්බවුනා එයාව.
..මොකට අඬනවද
..එන්න යන්න මාත් එක්ක.
එයා කිව්වා එහෙම.
මේ එයාගේ මුණුපුරා.
දැන් තුනේ පන්තියේ.
ඉතින් ඔයා කොහොමද?
ටිකක් වයස පාටයි.
ගැළපෙන් නෑ ෂර්ට් එක කලිසමට.
ඇයි අනේ මේ රබර් සෙරෙප්පු?
මොකද මේ පස්සෙන් පස්සට ඇවිදින්නේ?
ඊටත්
ත
ට්
ට
ත
නි
ය
ම?
No comments:
Post a Comment