නිව්ටන්ට වැරදීමක් වී ඇත.
සමාන බර වස්තු වුව
ඇද වැටෙන වේගය
වෙනස්ය!

අතීත කතා වලට
පිළිතුරු නැත.
ප්‍රශ්නාර්ථ සහ විශ්මයාර්ථ මිස!

සඳ එයි.
ඇවිත් යයි.
ඉන්පසුව කළුවරයි.
හරියටම
ඔබ වගෙයි!.

කුඩා ඉදිකටුව
සියලු ඇඳුම් මසාදෙයි
තමා නිරුවතින් බව
නොදැනම!

කුඩා වුව
හිඩැස
විශාලය
අඩුව!

මැළවුණ කඳුවල
හෙලුවැලි ගහ කොළ
තුරුලට ගන්නට
කළුවර එනකොට

තනිවුණ කිරලෙක්
වැලපෙන දුක් හඬ
යළි යළි නංවයි
කඳුලැලි නෙතගට.

මැරුණු උන් වීරයෝය
ඉපිද නැති උන් සූරයෝය
ඉන්න උන් මාරයෝය!

..මධු සාද..
අශ්වයින් සේ අරඹා
බූරුවන් සේ හැසිරී
ඌරන්සේ නිමා කරයි!

බඳුන් දනී
උවමනා තරම් පිරෙන්නට.
ජලය නොදනී
අපතේ නොයා රැකෙන්නට!

...සිතුවමක් අඳිමි මම...
කොළපාට ගොයම් ගස්
පසුබිමට
සුදුපාට කොක් රෑන.
දම්පාට කඳුයාය
ඉහළින්ම
කහපාට හඳ පළුව.
කිරිපාට දොළ පාරෙ
ඝනසැරට
රතුපාට මල් යාය.
හිනැහෙන්න අණ ලැබූ
මගෙ මුනෙ
අඳුරු පැහැ හිස් දෑස.

ලාවුලු ගහේ පොරකන
වවුලන් අදත් ඇවිදින්
ලාවට සුවඳ අරගෙන
මී මල් හිනාවෙයි දැන්
උර මත හිස හොවාගෙන
පීදෙන සඳට බණිමින්
එනවද ඉගිලෙන්න මා හා
නිදිබර කන්ද ඉහළින්!

මුදුන් මුල ගැලෙව්වත්
සියලු දේ ඉවර නැත
ඉතුරුවූ කේශ මුල්
යලිත් පන දෙවනු ඇත!

හස්තියෙකුගේ දෙපා
පැළඳ ගත් ගෙම්බෙකුට
හැකිවේය රවටන්න
ටික කලක් ලෝකයම.

අඩි කෝදුවක් රැගෙන
එරී ඇති තරම මැන
නිගමනය කල හැකිය
හස්තියෙක් නොවන බව.