හුදකලා බස්සෙක්
නිදි කිරයි සීරුවට
කොස් ගහේ කෙළවර

සුදු කමිස ඇඳගත්
දෙවිවරුන් පොත් බලති
වලාකුළු යහන් මත.

හදිසියේ අවදිව
වතුර ඉල්ලා හඬති
ගෙඹි ළමයි රොත්තම.

යුග ගණන් මතකය
නින්ද පලවා හැර
මා තවම අවදිව!

එකටම මහළු වෙන්නට
ගිවිස ගත් අප දෙදෙන
දෙතැනකට වී අද
තනි තනිව මහළුවෙන.

දන්නා කියන ඇළ දොළ
කලාතුරකින් ඇස් හැර
ඔබ කොහේ වෙත්දැයි
රහසේම විමසන.

කිසිවකුත් නොදන්න
මා සමග යන තැනැත්තෙක්
ගිවිසගෙන නොසිටියද
මාත් එක්කම මහළු වෙන!

පෙම්වත...,
අපි ආයේ හමුවෙයි
සැකක් නෑ.
ඒත් දැන් ඉන්න ඔබ නෙමෙයි.
..මේ ඉන්න මා නොවෙයි.
බර පොදි වල බරින්
ස්වල්පයක් බිමට නැමුණු
වෙන දෙන්නෙක්.
මලුත් පිපෙයි
කුරුල්ලොත් හඬයි
ඒත් වෙනස් විදියට.
පිටවී ගියපසු නැවැත්වූ තැනින්
යලි එනු නොහැක සුපුරුදු නමින්.
එහෙයින්...පෙම්වත
ඇස් වසා හිඳින්න

ජීවිතේ
ඇත්ත නොපෙනෙන ලෙස!

තරුණ කල
දම්වැලෙන් බැඳගෙන
දුකසෙ රැකගත්තෙමිය
කාලය.
දැන් ඉතින්
කෙවිටකින් තල තල
එලෙව්වත් යන නොයන
ගානය!

කන්ද....
ගස් වලට වඩා උස්.
කන්ද මුදුනෙ ගස්
කන්දට වඩා උස්!

ලොවේ කොයි තැනක හරි
හුදකලා ගසක් යට
මගේ නම ලියා ඇති
කුඩා කළු ගලක් ඇත.
...
පෙරලලා බැලුවහොත්
මංජුසාවක දමා
සුරක්ෂා කරන ලද
පැරණි හදවතක් ඇත!

හිතුමතේ ගොඩ ගලන හුළඟට
අත වනා රෑ දවල් නැතුවම
වෙහෙසිලා ගස් කොළන් සේරම
හිසනමා සැරසේය නින්දට!

පිටුපා සිටියෙමි
සත්‍යයට.
මටත් නොකියා
පිටුපසින් විත්
මුහුණ ළඟටම!

ඔබ කැමති ජීවිතය......
පින්සල් පාර නොපෙනෙන්න
මටසිලිටි ලෙස පින්තාරු කල
නිවැරදි වර්ණ සංකලන යොදා
රිදී රාමුවක කොටුකල සිතුවම

මම ආස විදිහ.....
එහෙන් මෙහෙන් පාටකල
වැරදි තැන් මකා සකස් කල
තව තවත් වැරදෙන්න ඉඩ තියෙන
රාමුවෙන් ගැලවූ කළු සුදු සිතුවම!

...සොයමි...
නොදැන
දිගුකල හෙයින්
ඇඟිල්ල
අකාලේ මැකීගිය
දේදුන්න!