.
පුතේ නුඹ තරහද
පොඩි කාලෙ ටොකු ඇන්නට
ඉක්මනින් ලොකු වෙන බව
දැනන් උන්නේ නෑ මම.

බත් එපා කිව්වම
ගුලි හද හදා කැව්වට
ළඟක හිටියානම් අද
එපා දේවල් දෙන්නෙ නෑ මම.

කරුවල වෙලාවක
ගේට්ටුවෙ හඬ ඇහුණම
අම්මෙ මං ආවා
කියන හඬ ඇහෙනවා වැනි මට.

එදා නොදුන්න දේවල්
හුඟක් ඇත ඔබට දෙන්නට
එහෙත් මම දන්නෙමි
දැන් කිසිත් ඉල්ලන්නෙ නැති බව!

.

අපි හැම සනීපෙන්
අසනීප බවක් දැනුනට
දැන් ඒක පුරුදුයි.

පොඩි එවුන් දැන් ලොකුයි
ඒත් තව දුරටත්
ඉගෙන ගන්න කැමතිලු.

මාත් ඔහෙ ඉන්නවා
වියගහේ බැඳ ඇති
හරකෙක්ගෙ ගානයි.

වසන්තය ඇවිත් යනවා
සිසිරය නවතිනවා
හිතම හිරිවැටෙනවා.

මං ආයෙ එනවා
හිරිවැටුණු හිත අරන්
ඔබේ දෑතේ තියනවා!

තාලයක් මුමුනනවා
හිස උරහිසේ හොවනවා
නිහඬව ලඟටවී
අතින් අල්ලන් ඉන්නවා!