ඔයා ඉස්සර ආසම
මුහුදු රැළි දිග සාය
තවමත් තියෙනවා
අල්මාරියේ පැත්තක.
අත පිරෙන්නම දමාපු
ඉමිටේෂන් වළලු ටික
අමතක වෙලා
පරණ ලාච්චුවක.
විසි කළා ඒ කාලෙම
අන්තිම බිංදුවට හිඳුනු
ඩෙබියුටාන්
කුප්පිය.
තවමත්
අව්ව වැටෙනවා
දකුණු පැත්තෙ ජනේලෙ ළඟ
පුටුවට.
පත් වැටෙනකොට
අහගෙන ඉන්නව මම
තුරු හූල්ලන හඬට
තනියම .
තරමක් සීතලයි
හවසට
පරණ වුනත් සනීපයි
ඔයාගෙ ජර්සිය.
කවි ලියන්න
ඉඳගත්තට
හිස් කොළ හුළඟට යනවා
අන්තිමට.
